De klontjestrilzwam is een tamelijk algemene paddenstoel die  vooral in het najaar en de winter verschijnt op dood en rottend hout, zoals gevallen takken of dode takken die nog aan de boom zitten (1). Het kan daarbij gaan om hout van esdoorn, populier, beuk, es, els, wilg, haagbeuk, iep, eik, meidoorn, klimop en vlier (2,6,7).  De vruchtlichamen zijn meestal vrij klein (diameter een halve tot anderhalve centimeter), maar kunnen in groepjes bijeen groeien en hebben een onregelmatige kussenvorm. Ze zien er slijmerig uit, zijn glanzend en doorzichtig-bleekgrijs van kleur. Soms hebben ze lichtroze of lichtoranje tinten, en bij veroudering kunnen ze bruinig worden (1,4,10). In het doorzichtige geleiachtige  weefsel zijn meestal witte, ondoorschijnende kristalklontjes aanwezig, maar deze kunnen ook ontbreken (8). Volgens de website van het park Spoorzicht in Diemen  groeien klontjestrilzwammen vaak samen met fluweelpootjes en knots- of geweizwammen op een stobbe of tak, en verschijnen ze in de buurt van zaagsneden, of op plekken waar zich mos op het dode hout begint te vestigen (5). Op vruchtlichamen van de klontjestrilzwam kan de schimmel Zygogloea gemellipora parasiteren. De parasiet groeit als microscopisch dunne en met het blote oog onzichtbare draadjes op de klontjestrilzwam en onttrekt vermoedelijk voedingsstoffen aan zijn gastheer. Die schijnt daarvan weinig hinder te ondervinden, aangezien een aangetast vruchtlichaam sporen blijft voortbrengen (7,9). De parasiet is in Engeland, maar nog niet in Nederland aangetroffen (1). Bijzonder mooie foto's van de klontjestrilzwam zijn te zien op een Franse site (10). Over de sporenvorming en de microscopische structuur van de klontjestrilzwam zijn allerlei artikelen verschenen (1,3,11,12). Klontjestrilzwammen komen in een groot deel van de wereld voor, in ieder geval in Europa, Noord, Midden en Zuid Amerika, en Nieuw Zeeland (7). Volgens paddenstoelenkarteerders in Drenthe is de klontjestrilzwam een soort die positief reageert op vermesting en op het warmer worden van het klimaat. Hij is vaker te vinden in aangeplante bosjes, parken en singels dan in uitgestrekte natuurgebieden. 

De genusnaam Exidia betekent "uitzweting",  "afscheiding" of "vlekking"; deze heeft betrekking op  de  manier waarop de paddenstoel op het hout ligt. De Latijnse soortnaam nucleata betekent "met pit" of "met kern". Deze heeft betrekking op de witte insluitsels in de doorzichtige vruchtlichamen, die uit calcium-oxalaat bestaan (2,7,10). De Nederlandse  naam "klontjestrilzwam" wijst hier ook op. Tremella nucleata, Naematelia nucleata, Myxarium nucleatum,Tremella gemmata, en Exidia gemmata zijn synoniemen van Exidia nucleata (2). De klontjestrilzwam kan in het veld worden verward met de stijfselzwam (Exidia thuretiana), maar de vruchtlichamen van die laatste soort zijn meestal helemaal wit en ondoorzichtig. Bovendien heeft de stijfselzwam nooit roze tinten, en de vruchtlichamen van die soort zijn dikwijls geplooid (5-7,10).

Klontjestrilzwammen zijn vermoedelijk niet eetbaar, en bovendien veel te klein en te weinig talrijk om als voedsel verzameld te worden (2,4). De paddenstoel is volstrekt reuk- en smakeloos (6,7).  In vruchtlichamen van de klontjestrilzwam heeft men allerlei diertjes aangetroffen (o.a. beerdiertjes en aaltjes) en ook eencellige organismen (zoals pantoffeldiertjes en amoeben) (1).

Wij hebben vruchtlichamen van de klontjestrilzwam aangetroffen op dode, gevallen takken in het Smitpark (aan de westzijde van het park). Omdat klontjestrilzwammen klein en relatief onopvallend zijn, worden ze gemakkelijk over het hoofd gezien.  De paddenstoel is dus misschien algemener dan wij denken.