De kortstelige veldridderzwam is een middelgrote paddenstoel (diameter van de hoed meestal ongeveer 6 tot 8, in zeldzame gevallen tot 15 cm) die leeft van de afbraak van dood plantaardig materiaal en voorkomt in weilanden, bermen, bossen, parken en tuinen (4). De vruchtlichamen verschijnen dikwijls in vrij groot aantal, in heksenkringen, op plaatsen waar de bodem is verstoord (3). De hoed van volgroeide exemplaren is uitgespreid met een ingedeukt centrum en een umbo (bult) in het midden. De hoedrand is golvend en dikwijls omgebogen. Het hoedoppervlak is glad, zijdeachtig, mat beige-bruin van kleur met een donkerder centrum, en bij droog weer verblekend. De plaatjes aan de onderzijde zijn aanvankelijk gebroken wit, maar verkleuren (vooral bij verdroging) later tot grijs met vleeskleurige of violette tinten (2,7). De steel is 4 tot 6 cm lang, kort in vergelijking tot de diameter van de hoed, en onderaan verdikt. Hij heeft dezelfde basiskleur als de hoed maar is bedekt met okergele lengtevezels. De paddenstoel kan zowel in het voorjaar als het najaar verschijnen (6,7). Melanoleuca brevipes is de meest algemene vertegenwoordiger van het genus Melanoleuca (2). De paddenstoel komt ook voor in Noord Amerika, hoewel niet altijd duidelijk is of Amerikaanse en Europese veldridders die veel op elkaar lijken werkelijk tot dezelfde soort behoren (5).De lichtgekleurde sporen van veldridderzwammen vertonen onder de microscoop een opmerkelijk wrattenpatroon (8,9).

De kortstelige veldridderzwam wordt beschouwd als een eetbare soort (11), maar het is een paddenstoel van matige kwaliteit. De vruchtlichamen hebben een schimmelgeur en soms  een bittere, in andere gevallen een champignonachtige smaak (3,6,7). Ze bevatten lectines, d.w.z. chemische verbindingen die bloed kunnen doen klonteren (10).

We hebben kortstelige veldridderzwammen gevonden in de grazige oostberm van het wandelpad dat vanaf het westeind van de Dreesstraat loopt naar het zuidelijk deel van het Smitpark, en in een grasveld bij de NH kerk in Noordhorn. De paddenstoel verscheen hier niet in het voorjaar maar in oktober.