Het papierzwammetje is een schimmel die algemeen voorkomt op dode takken van loofbomen, vooral op vochtige plaatsen (4,8). De vruchtlichamen van deze soort zijn op takken van iep, linde, eik, esdoorn, wilg, els, lijsterbes, berk, ratelpopulier en allerlei subtropische boomsoorten aangetroffen (14). Papierzwammetjes komen voor op alle continenten (14) en zijn niet alleen in Nederland maar ook in de Verenigde Staten (6), in Duitsland (8) en in Spanje (5,13) algemeen. In het Middellandse Zeegebied (14) en in het zuiden van de VS (6) bestaan er variëteiten van de paddenstoel die zich aan droge milieus hebben aangepast. De vruchtlichamen zijn dun (0.5 tot 1 mm) en hebben aanvankelijk een korstvorm, maar krijgen later een omgeslagen rand en kunnen uiteindelijk zelfs een dakpanachtige hoedvorm aannemen. Het hymenium (sporenvormend kiemvlies) op het oppervlak van de paddenstoel is eerst wit, later geelachtig en tenslotte vleeskleurig tot roodbruin (2,3). Het is geplooid en gevouwen (2,3), maar bij de variëteit die in droge milieus voorkomt vrijwel glad (14). De rest van de hoed blijft meestal wit, maar kan bij oude exemplaren een grijze of groenige aanblik krijgen vanwege de aanwezigheid van algen. Het oppervlak van papierzwammetjes is fijn viltig en voelt zacht  aan (4). Het mycelium van de paddenstoel veroorzaakt witrot (6,7,14). Papierzwammetjes kunnen behoorlijk groot worden, vanwege het feit dat meerdere vruchtlichamen kunnen samenvloeien. Korsten van 3 tot 12 cm zijn de regel, in zeldzame gevallen  kunnen ze wel 30 cm lang worden, maar hun breedte wordt begrensd door de dikte van de tak (7).   

De genusnaam Byssomerulius betekent zoiets als "zijdeachtige Merulius" (1). Merulius is mogelijk afgeleid van het woord merula, dat  "merel" betekent (sommige soorten uit dit geslacht zijn donker van kleur). De Latijnse soortnaam corium betekent "schil" of "huid".  Merulius corium, Merulius papyrinus, Auricularia papyrina en Meruliopsis corium zijn synoniemen van Byssomerulius corium (5,8). De paddenstoel is nog onder een groot aantal andere namen bekend, die in een Israëlisch artikel worden opgesomd (14). In jonge of droge toestand kan het papierzwammetje ten onrechte voor een korstzwam (Stereum) worden gehouden (8). De verwantschap tussen verschillende korstvormige paddenstoelen  is onderzocht met  moleculair-biologische technieken  (9,10).

Papierzwammetjes zijn voor mensen niet eetbaar.  De vruchtlichamen bevatten bijzondere plantenstoffen in hoge concentraties (tot tientallen procenten van het drooggewicht). Deze "byssomeruliolen" bestaan uit  een benzeenring  met  daaraan drie hydoxylgroepen en  een lange gehydroxyleerde koolwaterstof-staart (11,12). Het papier-achtige karakter van de paddenstoel wordt aan het hoge gehalte van deze verbindingen toegeschreven (11). De functie van deze stoffen is onbekend.

We hebben papierzwammetjes aangetroffen op gevallen, dode boomtakken in het Dorpsbos in Oldekerk, en in het bos van de Coendersborg bij Nuis. Ook in Zuidhorn hebben we de paddenstoel wel eens gezien (o.a. in het Smitpark en in een houtsingel tussen de huizen langs de Troelstraweg en het verharde wandelpad dat parallel loopt aan de spoorbaan Groningen-Leeuwarden).