De roze stinkzwam is een paddenstoel die nog maar enkele decennia (sinds 1950) in Nederland voorkomt. De zwam is oorspronkelijk afkomstig uit Noord Amerika. Hij werd aan het eind van de negentiende eeuw in Europa ingevoerd en heeft zich over een groot deel van ons continent verspreid. De eerste waarneming werd gedaan in Engeland (1888). In Duitsland verscheen de paddenstoel in 1942 (3,4,9), in Nederland in 1950, in Letland en Finland in 1961, in Polen in 1967, in Noorwegen na 1970 (1) en in Estland en Litouwen omstreeks 1980 (11). Mutinus ravenelii heeft zijn areaal vermoedelijk weten uit te breiden ten gevolge van de klimaatverandering (6,8).

Roze stinkzwammen groeien op omgewerkte of verstoorde grond, meestal als saprofyt op houtsnippers, stro, zaagsel of compost  in parken en tuinen (10), maar soms ook op vermolmd hout in loof- en naaldbossen (8). In jonge toestand ziet de paddenstoel er uit als een langwerpig, wit "duivelsei" met een diameter van 1 tot 1.5 cm (8). Daaruit groeit na enige tijd een fallusvormig vruchtlichaam met een opvallende roze kleur en een hoogte van vijf tot tien centimeter (7). De top van het vruchtlichaam is aanvankelijk donker gekleurd. Hij is bedekt met een slijmerige donkergrijze massa die een geur van aas of kattenpoep verspreidt en waarin zich de sporen bevinden. Vliegen worden door deze geur aangetrokken, ze likken de sporenmassa eraf en dragen zo bij aan de verspreiding van de zwam. Sporen die het darmkanaal van een vlieg hebben gepasseerd kunnen nog steeds kiemen (5). Wanneer de vliegen hun taak hebben volbracht blijft er een vuurrode, framboosachtige punt op een roze steel over. Die steel is hol en sponzig van structuur, waardoor de paddenstoel spoedig omvalt (2).